به بــــهانۀ دوست

هنوز شش ماه از عمر دولت تدبیر نگذشته است که تحقیر و عصبانیت و تندی با منتقدان به رویه دولتمردان تبدیل شده است.آقایان روی خوششان را برای خارج از کشور گذاشته اند و روی ...شان را برای مردم.یک روز میگویند راننده تاکسیها نفهمند نظر ندهند، روز بعد میگویند 50درصدی که به ما رای ندادند افراطی و قانون گریزند و ...

هنوز سخنان رییس جمهور از یادمان نرفته است که :

"در این دولت انتقاد آزاد است."

"باید انتقاد به یک معروف و کار شایسته تبدیل شود و انتقاد کننده در انتظار تشویق باشد و نه تنبیه"

"خدایا ... به تو پناه می‌برم از بستن دهان منتقدان و رقیبان"

ولی واقعیت چیز دیگری است.

دیروز رییس جمهور به آنانکه درباره توافق "ژنو..." قلمی زده بودند برچسب دیگری زد:«بیسواد»

"چرا یک عده بی‌سواد که از بخش‌هایی خاص پول می‌گیرند! باید حرف بزنند اما بزرگان،‌ دانشگاهیان و اساتید ما سکوت می‌کنند؟"

ایشان برای دانشگاهیان نسخه پیچی هم کرده اند.

"چرا شما دانشگاهیان از توافقنامه ژنو دفاع نمی‎کنید!؟"

جالب است که اول می گویند انتقاد آزاد است ،بعد که انتقاد می کنی می گویند بیسوادید و تک تک رسانه های منتقد را یا تعطیل می کنند یا دادگاهی، اگر هم کسی سکوت کند می گویند چرا تملق گویی نمی کنید!

انگار که فقط مجیزه گویان دولت حق دارند حرف بزنند! و هر صدایی که هماهنگ با دولت نباشد باید خفه شود.

ظاهرا جناب روحانی حتی میان همفکرانش هم کسی را برای دفاع از دسته گلهایش پیدا نکرده که امروز به التماس افتاده...

آخر وقتی حتی صدا و سیما هم تحت فشار، اجازه انتقاد و برگزاری مناظره و گفتگو درباره مسائل هسته ای را ندارد، چطور روحانی دم از انتقاد پذیری می زند؟

دیگر حالم از شعار "آزادی بیان" و "زنده با مخالف من" به هم می‌خورد!

به هر حال هر چند این ادبیات برای ما یادآور زمان اصلاحات است ولی مشکلی نیست،ما کم سواد...شما باسواد

و سواد شما در همین نحوه توزیع سبد کالا روشن شد.

شما که باسوادید و می خواستید کرامت انسانی را به مردم بازگردانید و مخالف گداپروری و اقتصاد صدقه ای بودید آیا این روزها تصاویر عزت مردم ایران را در خبرگزاری های داخلی و خارجی دیده اید؟ گمان نمیکنم که حلقه اطرافیان شما این اجازه را به شما داده باشند.

آیا دیده اید چطور مردم شریف کشور را در سرمای زمستان به صف های طویل برای دریافت سبد کالا کشاندید تا از حقوق شهروندی خود لذت ببرند؟ مدیریت کشور از پایتخت این نتایج طلایی را هم دارد.البته مشکل از شما نیست،آن مرد که بیشتر شهرها و روستاهای کشور را از نزدیک دیده بود دیگر رفته است.

خاطرتان هست که می گفتید: "صدقه گرفتن افتخار نیست بلکه صدقه دادن افتخار است؛ باید کار را به جایی برسانیم که به جای اینکه مردم دست‌شان را به سوی دولت دراز کنند، دولت دستش را به سوی مردم دراز کند." ؟

حالا دستها را ببینید...

پ.ن:

بگذریم،این روزها امریکا 550 میلیون دلار از پولهای خودمان را به ما پس داده است... روحانی مچکریم

شعرنوشت:

بی تو این فاصله ها، طاقت من را برده
ساعتم زنگ زده، عقربه هایش مرده ...